ΣΥΝΑΘΡΟΙΖΟΝΤΑΙ ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ ΤΗΣ ΦΑΝΕΡΩΜΕΝΗΣ ΟΠΩΣ ΤΟΥΣ ΞΕΝΟΥΣ ΤΖΙΑΙ ΚΑΘΟΥΝΤΑΙ ΧΑΜΕ? ΔΩΣΤΟΥΣ ΟΛΑΝ ΠΟΥ ΠΑΝΩ ΤΟΥΣ ΚΑΡΑΚΙΟΖΙΕΣ... ΕΝ ΕΧΟΥΝ ΕΣΣΟ ΤΟΥΣ ΝΑ ΠΑΣΙΝ? ΑΓΙΑ ΟΛΑΝ... ΞΙΜΑΡΙΖΟΥΝ ΟΛΟ ΤΟ ΚΥΠΡΙΑΚΟ ΕΝΔΟΞΟ ΚΑΙ ΠΕΡΙΦΑΝΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟΥΤΟΙ.
ΜΠΡΑΒΟ ΠΟΛΛΑ ΚΑΙ ΑΜΕΤΡΗΤΑ ΦΙΛΙΑ ΚΑΙ ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ ΣΤΗΝ ΗΡΩΙΚΗ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΟ-ΠΟΔΑΡΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΜΑΣ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΕΚΛΩΤΣΗΣΕ ΔΥΝΑΤΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΕΔΙΑΛΥΣΕ...
ΤΤΕΛΙΑΣΤΕ ΟΛΕΣ ΤΕΣ ΠΛΑΤΕΙΕΣ ΟΠΩΣ ΣΤΗΝ ΩΡΑΙΑ ΛΕΜΕΣΟ ΓΙΑ ΝΑ ΔΕΙΤΕ ΧΑΪΡΙΝ... ΤΣΣΣΣΣΣΣΣΣ Τ Τ Τ
Άκουσα ότι οι ξημαρισμένοι πίννουν τζιαι χασσίσσιν. Πίννουν τόσον πολλά που φκαίννει καπνός τουμάνιν. Είπαν ότι μπορεί να κτυπά τζιαι πρέζα, τζιαι κοκαΐνη... Πτού πτού χτυτζιόν. Είναι τα διεφθαρμένα παιθκιά της μπουρζουαζίας. Ξεφτύλα, βρώμα. Βάρτε τους ούλλους μέσα να καθαρίσει η πόλη. Τούτοι ξημαρίζουν την παραπάνω που τους μαύρους
“Διεκδικούμε μια από τις λίγες πλατείες που έχει η πόλη μας. Για να δημιουργήσουμε το δικό μας στέκι έξω από τα κέρδη τους, για να κτίσουμε σχέσεις μεταξύ μας. Σχέσεις που βασίζονται στον άνθρωπο και όχι στο χρήμα. Διεκδικούμε τη διασκέδαση μας. Την ελέυθερη διασκέδαση μας έξω από μπαρ και κλαμπ που κάποιος πρέπει να ξοδέψει μέχρι και 50 ευρώ τη νύχτα για την είσοδο και τα ποτά. Έξω από τα μαγαζιά αυτά όπου η κοινωνικοποίηση είναι μηδαμινή και ψεύτικη. Όπου σχεδόν τα πάντα είναι προκαθορισμένα και κάποιος πρέπει να είναι “ευπρεπής”, “καλοντυμένος”, “ευγενής” κτλ... ...διεκδικούμε τους τοίχους για να εκφραστούμε. για να πούμε όλα αυτά που δεν λέγονται και να ζωγραφίσουμε όλα αυτά που δεν ζωγραφίζονται. επειδή η ποίηση βρίσκεται στους δρόμους. διεκδικούμε πίσω το χρόνο που μας έχει κλέψει η ρουτίνα. σχολείο- φροντηστήριο-σπίτι, σπίτι-δουλειά-σπίτι. καθημερινά μας ρουφούν την ενέργεια μας ενώ εμείς παραμένουμε παθητικοί τηλεθεατές καταφεύγοντας σε ψεύτικες απολαύσεις και ναρκωτικά όπως τηλεόραση, ίντερνετ, στοιχήματα, γήπεδο, αλκοόλ και άλλες ουσίες παράνομες ή μη. διεκδικούμε το τώρα και το σήμερα. ούτε το αύριο ούτε το χτες. ΟΙ ΔΡΟΜΟΙ ΑΝΑΠΝΕΟΥΝ.ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΜΑΣ."
απόσπασμα που προκήρυξη των διεφθαρμένων παιθκιών της μπουρζουαζίας στο προηγούμενο στρητ πάρτυ. νομίζω απαντά τζιαι στην προηγούμενη ανάρτηση στο μπλογκ σου σύντροφε ασέρας "περί κομμουνισμού".
Ωραίο και πολύ σωστό το κείμενο φίλε Γρηγόρη, αλλά νομίζω πως εν χρειάζεται και ιδιαίτερο ιδεολογικό υπόβαθρο για να πείσεις οτι η πόλη ανήκει στον κόσμο που την συντηρεί. Ήντα τζιαιρούς εφτάσαμεν. Εκαταντήσαμεν να δικαιολογούμαστε επειδή καθούμαστε σε πλατεία.
Ελπίζω να συνεχίσουν το κίνημα τους και να μην αφεθούν στο κουκούλωμα από καμία οργάνωση με κομματικό υποσυνείδητο, οπως πρόσφατα.
"...διεκδικούμε τους τοίχους για να εκφραστούμε. για να πούμε όλα αυτά που δεν λέγονται και να ζωγραφίσουμε όλα αυτά που δεν ζωγραφίζονται."
Δεν πρόκειτε ποτέ κανενας να μας δώσει τέτοια άδεια και ΟΥΤΕ και την θέλουμε. Ειναι ΓΕΛΙΟ αφού αναιρεί ολη την φιλοσοφία της τέχνης. Και επειδή είμαστε αδρανείς, στο αστικό τοπίο ζωγράφίζουν ΜΟΝΟ οι μαγαζάτορες, οι ντιβέ-φλοπερ, οι εμπόροι...
Ο Banksy λέει οτι το να ζητάς άδεια για να οικειοποιήθεις μια διαφήμηση είναι οπώς το να σου ρίχνουν μια πέτρα στο κεφάλι και να ρωτάς ΑΝ μπορείς να την πάρεις μαζί σου...
4 σχόλια:
Άκουσα ότι οι ξημαρισμένοι πίννουν τζιαι χασσίσσιν. Πίννουν τόσον πολλά που φκαίννει καπνός τουμάνιν. Είπαν ότι μπορεί να κτυπά τζιαι πρέζα, τζιαι κοκαΐνη... Πτού πτού χτυτζιόν. Είναι τα διεφθαρμένα παιθκιά της μπουρζουαζίας. Ξεφτύλα, βρώμα. Βάρτε τους ούλλους μέσα να καθαρίσει η πόλη. Τούτοι ξημαρίζουν την παραπάνω που τους μαύρους
“Διεκδικούμε μια από τις λίγες πλατείες που έχει η πόλη μας. Για να δημιουργήσουμε το δικό μας στέκι έξω από τα κέρδη τους, για να κτίσουμε σχέσεις μεταξύ μας. Σχέσεις που βασίζονται στον άνθρωπο και όχι στο χρήμα. Διεκδικούμε τη διασκέδαση μας. Την ελέυθερη διασκέδαση μας έξω από μπαρ και κλαμπ που κάποιος πρέπει να ξοδέψει μέχρι και 50 ευρώ τη νύχτα για την είσοδο και τα ποτά. Έξω από τα μαγαζιά αυτά όπου η κοινωνικοποίηση είναι μηδαμινή και ψεύτικη. Όπου σχεδόν τα πάντα είναι προκαθορισμένα και κάποιος πρέπει να είναι “ευπρεπής”, “καλοντυμένος”, “ευγενής” κτλ...
...διεκδικούμε τους τοίχους για να εκφραστούμε. για να πούμε όλα αυτά που δεν λέγονται και να ζωγραφίσουμε όλα αυτά που δεν ζωγραφίζονται. επειδή η ποίηση βρίσκεται στους δρόμους. διεκδικούμε πίσω το χρόνο που μας έχει κλέψει η ρουτίνα. σχολείο- φροντηστήριο-σπίτι, σπίτι-δουλειά-σπίτι. καθημερινά μας ρουφούν την ενέργεια μας ενώ εμείς παραμένουμε παθητικοί τηλεθεατές καταφεύγοντας σε ψεύτικες απολαύσεις και ναρκωτικά όπως τηλεόραση, ίντερνετ, στοιχήματα, γήπεδο, αλκοόλ και άλλες ουσίες παράνομες ή μη. διεκδικούμε το τώρα και το σήμερα. ούτε το αύριο ούτε το χτες. ΟΙ ΔΡΟΜΟΙ ΑΝΑΠΝΕΟΥΝ.ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΜΑΣ."
απόσπασμα που προκήρυξη των διεφθαρμένων παιθκιών της μπουρζουαζίας στο προηγούμενο στρητ πάρτυ. νομίζω απαντά τζιαι στην προηγούμενη ανάρτηση στο μπλογκ σου σύντροφε ασέρας "περί κομμουνισμού".
Το ΚΑΖΑΝΙ ειμαι...
Ωραίο και πολύ σωστό το κείμενο φίλε Γρηγόρη, αλλά νομίζω πως εν χρειάζεται και ιδιαίτερο ιδεολογικό υπόβαθρο για να πείσεις οτι η πόλη ανήκει στον κόσμο που την συντηρεί.
Ήντα τζιαιρούς εφτάσαμεν.
Εκαταντήσαμεν να δικαιολογούμαστε επειδή καθούμαστε σε πλατεία.
Ελπίζω να συνεχίσουν το κίνημα τους και να μην αφεθούν στο κουκούλωμα από καμία οργάνωση με κομματικό υποσυνείδητο, οπως πρόσφατα.
"...διεκδικούμε τους τοίχους για να εκφραστούμε. για να πούμε όλα αυτά που δεν λέγονται και να ζωγραφίσουμε όλα αυτά που δεν ζωγραφίζονται."
Δεν πρόκειτε ποτέ κανενας να μας δώσει τέτοια άδεια και ΟΥΤΕ και την θέλουμε. Ειναι ΓΕΛΙΟ αφού αναιρεί ολη την φιλοσοφία της τέχνης. Και επειδή είμαστε αδρανείς, στο αστικό τοπίο ζωγράφίζουν ΜΟΝΟ οι μαγαζάτορες, οι ντιβέ-φλοπερ, οι εμπόροι...
Ο Banksy λέει οτι το να ζητάς άδεια για να οικειοποιήθεις μια διαφήμηση είναι οπώς το να σου ρίχνουν μια πέτρα στο κεφάλι και να ρωτάς ΑΝ μπορείς να την πάρεις μαζί σου...
Στην εποχή της σχεδόν ολοκληρωτικής ιδιωτικοποίησης διεκδικούμε ΔΗΜΟΣΙΟ ΧΩΡΟ τζε δημόσιο λόγο
Δημοσίευση σχολίου