Τετάρτη 25 Νοεμβρίου 2009

Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΩΝ "ΟΠΑΔΩΝ ΥΨΗΛΟΥ ΚΙΝΔΥΝΟΥ"






Για όσους άγγιξαν τα τελευταία γεγονότα στο ποδόσφαιρο, η ανακοίνωση αυτή είναι ένα απαραίτητο εφόδιο για κατανόηση της κατάστασης. Είναι μια οξυδερκής ανάλυση ψηλού επιπέδου, που καλό θα ήταν να διαβαστεί από κάθε ανεγκέφαλο πολιτικό που παπαγαλίζει αποβλακωμένα χιλιομασημένες "απόψεις" και αφήνει τα ρεμάλια να αλωνίζουν ελεύθερα.

Είναι απαραίτητο να διαβαστεί από τους δημοσιογραφίσκους των ΜΜΕ, που ενορχηστρωμένα παρέχουν προστασία στους πατρόνους της διαφθοράς, που διωργανώνουν ειδικές συζητήσεις χώρίς αντίλογο για να περάσουν στην κοινή γνώμη το άδικο των αποφάσεων τους.

Καλό θα ήταν επίσης να την διαβάσουν και οι δολοφόνοι του αθλητισμού εκεί στον ΚΟΑ και στην ΚΟΠ, όπως επίσης και οι κάποιοι πολιτικοί που εδώ και χρόνια είναι αναμιγμένοι σε όλα τα απίστευτα που έχουν συμβεί στον χώρο του ποδοσφαίρου.

Τέλος, η ανακοίνωση αυτή απευθύνεται τον κάθε πολίτη της μπανανίας της νήσου Κύπρου, έστω και αν έχει από καιρού φτύσει τα "γηπεδικά", θα τον πείσει ακόμα περισσότερο για το μεγάλο δίκαιο της απόφασης του...

Η ανακοίνωση είναι μακροσκελής αλλά πιστεύω ότι αξίζει.



25/11/2009 - ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΣΥ.Φ.ΑΕΛ




Αυτή η παρέμβαση έχει ως αφετηρία, αφενός, το σοβαρό τραυματισμό ενός προσώπου μετά από συμπλοκή οπαδών στη Λευκωσία, και, αφετέρου, τα διάφορα γεγονότα της τελευταίας εβδομάδας, όπως οι απειλές και οι επιθέσεις εναντίον ποδοσφαιρικών παραγόντων, η διακοπή αγώνων και οι ατεκμηρίωτες καταγγελίες του προέδρου της ΚΟΠ εναντίον των οπαδών μας. Όλα τα πιο πάνω, που είναι στενά συνδεδεμένα μεταξύ τους, μας αφορούν άμεσα και γι αυτό επιχειρούμε να καταθέσουμε τη δική μας γνώμη, σε μια συζήτηση από την οποία μας έχουν αποκλείσει και στην οποία συμμετέχει μόνο ένας σωρός από σχετικούς και άσχετους «ειδήμονες», που το μόνο που κάνουν είναι αφ υψηλού, εκ του ασφαλούς κι εκ του προχείρου να κρίνουν και να κατακρίνουν τους φιλάθλους. Ξεχνούν, όμως, πως οι φίλαθλοι είναι οι μόνοι εθελοντές του ποδοσφαίρου και πως είναι αυτοί που βιώνουν από πρώτο χέρι το ποδόσφαιρο κι έτσι μπορούν να κατανοούν τις αιτίες και τις λύσεις των προβλημάτων του. Και οι οποίοι έχουν την κοινή νοημοσύνη για να αντιληφθούν ότι τα περιστατικά των τελευταίων ημερών δεν είναι τίποτε άλλο από τα συμπτώματα ενός σαθρού συστήματος που παράγει αντίδραση, αποδέχεται τη βία και τη χρησιμοποιεί για τη χειραγώγηση του ποδοσφαίρου και την εξυπηρέτηση σκοπιμοτήτων και συμφερόντων ξένων προς το ίδιο το ποδόσφαιρο.

Η «βία στα γήπεδα» δεν μπορεί να απομονωθεί από τη βία που υπάρχει διάχυτη στην κοινωνία. Είναι προέκταση της «βίας στην κοινωνία». Με άλλα λόγια, δεν θα υπήρχε βία στα γήπεδα αν ζούσαμε σε μια κοινωνία απαλλαγμένη απο βία. Όμως, όσο κι αν μεθοδικά αποσιωποιείται, καθημερινά αποδεικνύεται πως η βία είναι κομμάτι της κυπριακής πραγματικότητας: η ενδοοικογενειακή βία που ασκείται εναντίον γυναικών και παιδιών, η βία που εκδηλώνεται με ασήμαντες αφορμές, όπως προσπεράσματα στο δρόμο ή τσακωμούς στα clubs, η βία εναντίον των μεταναστών από τους εργοδότες και τους εμπόρους τους και η αστυνομική βία είναι μερικά μόνο παραδείγματα. Τα οποία φανερώνουν μια σοβαρότερη κρίση της κοινωνίας μας, που ξεκινά από την παιδεία, και την αδυναμία της να καλλιεργήσει αισθήματα αυτοεκτίμησης και σεβασμού προς τον άλλο και να παράσχει στους νέους τη δυνατότητα δημιουργικής έκφρασης των συναισθημάτων και των ανησυχιών τους.

Το γήπεδο είναι μια μικρογραφία της κοινωνίας. Στα γήπεδα συγκεντρώνεται μεγάλος αριθμός προσώπων, όλων των ηλικιών, των κοινωνικών τάξεων, των ιδεολογιών. Έτσι, είναι φυσιολογικό ότι τα ατομικά προβλήματα που κουβαλά ο καθένας παίρνουν μορφή και εκδηλώνονται συλλογικά στο χώρο του γηπέδου. Ωστόσο, οι εκδηλώσεις αυτές θα ήταν μεμονωμένες και περιορισμένες αν δεν υπήρχε η πραγματική και υπαρκτή αδικία που τις πυροδοτεί. Η «βία στα γήπεδα» είναι κατά κανόνα απάντηση στην «αδικία στα γήπεδα». Που δεν περιορίζεται μόνο σε σικέ ή πουλημένα παιχνίδια, αλλά σε ολόκληρα στημένα πρωταθλήματα, στα οποία προκαθορίζονται και προαποφασίζονται οι θέσεις της κορυφής και της διαβάθμισης, ανεξάρτητα από τις δυνατότητες και τις αντοχές της κάθε ομάδας.

Αυτό που συχνά αποκαλείται ως «προκατάληψη» έναντι της ΚΟΠ και της διαιτησίας θα ήταν προκατάληψη αν δεν επιβεβαιώνοταν κάθε φορά. Αντίθετα, αυτό που παρατηρείται είναι μια κατʼ επανάληψη εύνοια υπέρ συγκεκριμένων ομάδων και θυματοποίηση άλλων, η οποία όχι μόνο γίνεται ανεκτή, αλλά και συγκαλύπτεται κατά πάγιο τρόπο από την ΚΟΠ. Αυτό δεν ισχύει μόνο στην περίπτωση των διαιτητών οι οποίοι ουδέποτε τιμωρούνται για τα «λάθος» σφυρίγματά τους, αλλά και στην περίπτωση ατιμωρησίας των ίδιων των ομάδων των οποίων οι παίχτες παίζουν ντοπαρισμένοι ή οι διοικήσεις προχωρούν σε «στησίματα» παιχνιδιών. Ας μην ξεχνούμε πως μια ολόκληρη οικονομική βιομηχανία νόμιμου και παράνομου τζόγου, από την οποία πολλοί αποκομίζουν τεράστια χρηματικά οφέλη, στηρίζεται σε προσυνεννοημένα αποτελέσματα. Φυσικά, στην Κύπρο ποτέ δεν αποδεικνύεται ο,τιδήποτε. Όλοι, όμως, γνωρίζουμε καλά πως αυτή η διαχρονική αδικία έχει μαυρίσει το κυπριακό πρωτάθλημα και έχει συσσωρευτεί στη συνείδηση του φίλαθλου κόσμου. Και αυτή είναι που αποτελεί τη βασική αιτία της οργής που εκδηλώνεται στα γήπεδα.

Άλλος σοβαρός παράγοντας που επιβαρύνει την κατάσταση είναι και η εμπλοκή των κομμάτων στα του ποδοσφαίρου και η μεταφορά των πολιτικών αντιπαλοτήτων στα γήπεδα. Η ενασχόληση των κομμάτων με τις ποδοσφαιρικές εξελίξεις, σε συνδυασμό με τη χρησιμοποίηση από τους οπαδούς συνθημάτων ή συμβόλων (σβάστιγκες, σφυροδρέπανα, σημαίες κλπ) που είναι άσχετα προς το ποδόσφαιρο, πορώνουν και πολώνουν το κλίμα και οδήγουν σε συγκρούσεις οι οποίες δεν έχουν καμία σχέση με το αθλητικό σκέλος του ποδοσφαίρου.

Σημαντικό ρόλο στην έξαρση της έντασης που παρατηρείται στα γήπεδα παίζει και το γεγονός ότι η ΚΟΠ, μέσω των κυρώσεων που επιλεκτικά επιβάλλει σε διοικήσεις και οργανωμένους φιλάθλους, καταπνίγει κάθε αντίθετη προς τη δική της άποψη. Με τον τρόπο αυτό τρομοκρατεί όσους διαφωνούν με τις αποφάσεις και τις πρακτικές της και αποκλείει κάθε προσπάθεια ουσιαστικού διαλόγου. Όταν, όμως, δεν παρέχονται οι δυνατότητες αμφισβήτησης, μέσω της συζήτησης και του αμοιβαίου προβληματισμού, τότε αναπόφευκτα θα οδηγούμαστε σε ακραίες ενέργειες, όπως τον εκφοβισμό, τις απειλές και την υλοποίησή τους.

Γνωρίζουμε, ωστόσο, πως οι ενέργειες αυτές δίνουν το άλλοθι για περισσότερη καταστολή. Για μέτρα, τα οποία απομακρύνουν από τα πραγματικά προβλήματα που αναφέρουμε πιο πάνω και στοχοποιούν τους φιλάθλους. Και τα όποια είναι ούτως ή άλλως ημιτελή και αναποτελεσματικά. Αυτό έχει φανεί και με την υιοθέτηση της πρόσφατης νομοθεσίας για τη βία στα γήπεδα, η οποία το μόνο που κατάφερε ήταν να μεταφέρει τη βία εκτός των γηπέδων, εκεί όπου είναι εντελώς ανέλεγκτη και πολύ πιο επικίνδυνη. Το ίδιο ισχύει και για τα μέτρα που βρίσκονται τώρα υπό συζήτηση, όπως η επίδειξη ταυτοτήτων για είσοδο στα γήπεδα, η αλλαγή της ώρας διεξαγωγής των αγώνων ή η απαγόρευση της κουκούλας, τα οποία συνιστούν αποτέλεσμα πανικού, φανερώνουν διάθεση εντυπωσιασμού και είναι απλώς πρόχειρα κι αποσπασματικά, ανίκανα να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα στη ρίζα του. Θα έχουν, δε, ως συνέπεια την απομάκρυνση του απλού κόσμου από τα γήπεδα και την ακόμη μεγαλύτερη συσπείρωση των φανατικών οπαδών. Κατ’ επέκταση, θα οδηγήσουν σε πολύ πιο σοβαρές συγκρούσεις εντός και εκτός των αθλητικών χώρων.

Είναι παράξενο που οι πιο πάνω απλές σκέψεις διατυπώνονται από αυτούς που εσείς αποκαλείτε «ανεγκέφαλους οπαδούς» και «οπαδούς υψηλού κινδύνου». Που τους δώσατε αυτή την ταμπέλα για να καλύψετε τις δικές σας ανεπάρκειες και την υποκρισία σας. Την απροθυμία σας να προχωρήσετε σε πραγματική εξυγίανση του ποδοσφαίρου, αφού αυτή θα έπρεπε να ξεκινά από εσάς τους ίδιους. Εμείς είμαστε οι πρώτοι που την θέλουμε, γιατί εμείς στο ποδόσφαιρο καταθέτουμε την ψυχή μας, την οποία εσείς μετατρέπετε σε τραπεζικές καταθέσεις και θέσεις εξουσίας. Κι έρχεστε μετά να μας φορτώνετε όλα τα φταιξίματα για όσα εσείς με τις ενέργειές σας προβοκατόρικα προκαλείτε. Εμείς οι «ανεγκέφαλοι» λοιπόν αρνούμαστε να παίξουμε το παιχνίδι σας και καλούμε όλους τους «ανεγκέφαλους» φιλάθλους που αγαπούν πραγματικά το ποδόσφαιρο να εναντιωθούν στις μεθοδεύσεις σας και να συσπειρωθούν για να αντιμετωπίσουν την τρομοκρατία σας. Να στρέψουμε την οργή μας σε αυτούς που θέλουν να σφαζόμαστε μεταξύ μας!




   

Δευτέρα 23 Νοεμβρίου 2009

ΑΡΙΘΜΟΙ

ΠΟΛΛΑ ΑΙΣΙΟΔΟΞΑ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΠΟΛΛΑ ΑΠΑΙΣΙΟΔΟΞΑ ΜΥΝΗΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΡΙΘΜΟΥΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΣΤΗΝ ΓΗ. ΑΣ ΕΞΑΓΕΙ Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΤΑ ΔΙΚΑ ΤΟΥ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΥΓΚΡΙΣΗ ΤΟΥΣ...

http://www.worldometers.info/gr/

Παρασκευή 20 Νοεμβρίου 2009

ΜΟΝΟ...

ΜΟΝΟ ΟΙ ΠΡΟΣΕΥΧΕΣ ΜΑΣ ΣΩΖΟΥΝ ΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟΝ ΤΟΠΟ...ΚΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΜΕΤΕ ΠΡΑΚΤΙΣ ΣΠΙΤΙ ΣΑΣ...



*και για όσους αντέχουν...από το πιο βλάσφημα θεϊκό blog ever bromisteraki

Τετάρτη 18 Νοεμβρίου 2009

ΑΛΛΑΖΩ ΦΥΣΗ

..τσιαί επειδή τες τελευταίες μέρες προσπαθούν να μας πελλάνουν, το ξύλο αποφάσισαν να το φάι πάλε ο κόσμος και όχι να αυτοχτυπηθούν, οι καρακιόζιες αποφάσισαν ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ, ευθύνες πουθενά και από κανένα ηθικό αυτουργό, εγω αποφάσισα να αλλάξω την φύση μου.

ΟΧΙ δεν θα γίνω στρουθοκάμηλος αλλά τρέντι αποελλομονοιάτης, τουλάχιστον ότι μου κάμουν να εν χαλάλι μου...



Δευτέρα 16 Νοεμβρίου 2009

ΜΠΑΝΑΝΑ

ΓΙΑ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΕΓΙΝΑΝ ΣΤΗΝ ΛΕΥΚΩΣΙΑ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΛΑΡΝΑΚΑ, ΜΕ ΤΑ ΚΟΜΜΑΤΟΣΚΥΛΛΑΚΙΑ ΠΟΥ ΑΛΛΗΛΟΣΚΟΤΩΝΟΝΤΑΙ ΔΕΝ ΘΛΙΒΟΜΑΣΤΕ ΟΥΤΕ ΞΑΦΝΙΑΖΟΜΑΣΤΕ.

ΤΟ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΕΧΟΥΜΕ ΝΑ ΠΟΥΜΕ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΚΑΘΕ ΜΠΑΝΑΝΙΑ ΕΧΕΙ ΤΗΝ ΜΠΑΝΑΝΑ ΠΟΥ ΤΗΣ ΑΞΙΖΕΙ.


* Αν μου πείτε οτι γίνομαι πρόστυχος, τότε διαβάστε τις απόψεις των ηθικών αυτουργών...και άντε γειά.

Παρασκευή 13 Νοεμβρίου 2009

cocacola bomb


  το φωτομοντάζ είναι από τον φίλο 4πλιν1. Κάνε κλικ για ζουμ.




Η  ΚΟΠρ κατάγγειλε την ΑΕΛ για σοβαρά επεισόδια επειδή οπαδοί της έριξαν στον αγωνιστικό χώρο ένα χάρτινο ποτηράκι cocacola. Μην το υποτιμάτε και είναι επικίνδυνα αυτά τα πράματα, σε όλο τον κόσμο το πρόβλημα αυτό έχει πάρει διαστάσεις. Καλούνται οι ΑΕΛΙΣΤΕΣ να σταματήσουν να βλέπουν φαντάσματα κανένας δεν θέλει να βλάψει εσκεμμένα το σωματείο και σταμάτα να πέτας cocacola bomb!

Η ΑΕΛ έφαε κόλλημα επειδή δεν ανέχτηκε την κοροϊδία του στημένου τελικού κυπέλλου και αντί να γλύψει βγήκε στην αντεπίθεση. Είναι η πολλοστή φορά που καταγγέλλεται η ΑΕΛ φέτος, αφού μέχρι και για χαρτοπόλεμο έχει τιμωρηθεί με 5000ε αφορολόγητο πρόστιμο. Οι οπαδοί της, αποδεδειγμένα οι πιο ισχυροί στην Κύπρο, επιφυλάσσονται. Απ΄ ότι μαθαίνω, αν πει τζιαί τσακρίσει τούτος ο κόσμος κανένας δεν τους σώζει τούτους ούλλους τους καραγκιόζιες. Αλλά εν κρίμα τόση ενέργεια να πάει σε λάθος κατεύθυνση. ΑΕΛΙΣΤΑ, μεν αλοιθωρήσεις χτύπα τους αληθινούς υπεύθυνους που σφυρίζουν αδιάφορα.
.μυρίζει μπαρούτι.

Σάββατο 7 Νοεμβρίου 2009

ΝΑΙ ΜΕΝ ΑΛΛΑ ΔΕΝ...

ΤΟ BLOG   ΠΟΛΗ / ΤΙΚΗ  εδώ ΔΗΜΟΣΙΕΥΕΙ ΤΗΝ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΛΕΜΕΣΟΥ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΟΜΑΔΑ ΠΡΟΤΟΒΟΥΛΙΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΙΑΣΩΣΗ ΤΗΣ ΠΛΑΤΕΙΑΣ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΤΡΙΑΔΑΣ ΣΤΗΝ ΛΕΜΕΣΟ.

ΟΙ ΛΕΜΕΣΙΑΝΟΙ ΚΑΛΟΥΝΤΑΙ ΝΑ ΑΝΤΙΔΡΑΣΟΥΝ.



Τετάρτη 4 Νοεμβρίου 2009

ΕΙΔΗΣΗ ΣΟΚ!!!

Με εντάλματα σύλληψης οδηγήθηκαν την περασμένη Πέμπτη στο Επαρχιακό Δικαστήριο Λευκωσίας, η Βέρα Σαμψών και η κόρη της Ασημίνα, ιδιοκτήτριες της εφημερίδας «Μάχη» και της εταιρείας «'Ατρωτος ΛΤΔ». Ένταλμα σύλληψης είχε εκδοθεί και εναντίον του Σωτήρη Σαμψών, συνιδιοκτήτη επίσης της εταιρείας και της εφημερίδας, αυτό όμως δεν μπορούσε να εκτελεστεί λόγω της ασυλίας που απολαμβάνει ως εκ της ιδιότητας του βουλευτή.
Την οικογένεια Σαμψών σύρει στα δικαστήρια ο ιδιοκτήτης εταιρείας κατασκευών, στον οποίο εξέδωσαν δύο επιταγές που δεν είχαν αντίκρισμα. Στην πρώτη περίπτωση, στις 15 Νοεμβρίου 2007, εξέδωσαν μία επιταγή για το ποσό των 4.270 ευρώ. Ο παραπονούμενος, Χρίστος Γενεθλής, την παρουσίασε για εξαργύρωση δύο φορές, και στις δύο όμως περιπτώσεις η επιταγή επιστράφηκε από την τράπεζα και ακόμα παραμένει απλήρωτη. Στις 19 Νοεμβρίου 2007 εξέδωσαν άλλη μία επιταγή στον παραπονούμενο, αυτή τη φορά για το ποσό των 850 ευρώ, η οποία παρουσιάστηκε στην τράπεζα έξι συνολικά φορές και παραμένει επίσης μέχρι σήμερα απλήρωτη.

Η ακρόαση της υπόθεσης ήταν ορισμένη για τις 22 Σεπτεμβρίου 2009, όμως και οι τρεις κατηγορούμενοι αγνόησαν το δικαστήριο, αφού δεν εμφανίστηκε κανένας από αυτούς ενώπιόν του. Ως εκ της απαξίωσής τους αυτής, εκδόθηκαν εναντίον τους τα εντάλματα σύλληψης. Αυτά εκτελέστηκαν την περασμένη Πέμπτη και η υπόθεση επαναορίστηκε για το Μάιο του 2010.


ΜΙΧΑΛΗΣ ΣΤΑΥΡΟΥ
Κωδικός άρθρου: 906778
ΠΟΛΙΤΗΣ - 04/11/2009, Σελίδα: 20


ΣΙΓΑ ΤΟ ΠΡΑΜΑ ΟΛΑΝ, Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΕΙΝΑΙ ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ ΚΑΙ ΙΔΙΟΚΤΗΤΗΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΣ ΚΑΙ ΓΡΑΦΕΙ ΚΑΝΟΝΙΚΑ ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΣΤΑ ΠΑΝΑΚΡΙΒΑ ΙΤΑΛΙΚΑ ΥΠΟΔΗΜΑΤΑ ΤΟΥ.

ΕΝΤΑΞΗ ΠΕΣ, ΕΝ ΜΑΣ ΚΟΦΤΕΙ ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΟΤΙ ΠΕΡΙΠΑΙΖΕΙ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ, ΤΖΙΑΙ ΧΡΩΣΤΑ ΤΟΥ ΤΟΣΑ ΡΙΑΛΛΙΑ, ΠΕΡΙΠΑΙΖΕΙ ΠΑΡΕΑ ΜΕ ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΤΟΥ ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ, ΤΖΙΕ ΑΚΟΛΟΥΘΩΣ ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΠΕΡΙΠΑΙΖΕΙ ΜΑΣ ΕΜΑΣ ΠΟΥ ΓΥΡΟ!!! 

ΕΜΕΝΑ ΕΝ ΤΟΥΤΟ ΠΟΥ ΜΕ ΝΕΥΡΙΑΖΕΙ. ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΕΙΣΑΙ ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ ΡΕ ΚΥΡΙΕ. ΤΙ ΣΥΝΟΜΟΣΙΑ ΕΝ ΤΟΥΤΗ ΠΟΥ ΣΕ ΚΑΛΥΦΚΕΙ?

ΠΙΕΝΝΕΤΕ ΕΣΣΩ ΤΟΥ ΝΑ ΤΟΝ ΣΥΝΑΞΕΤΕ ΟΠΩΣ ΤΟΝ 15ΧΡΟΝΟ ΤΖΙΑΙ ΔΩΣΤΕ ΤΟΥ ΠΟΛΛΕΣ Α!


Ο ΝΟΜΟΣ ΕΙΜΑΙ ΣΙΟΥΡΟΣ ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΚΑΛΥΠΤΕΙ ΝΑ ΚΑΜΝΟΥΝ ΕΤΣΙ ΑΤΑΣΘΑΛΙΕΣ, ΕΝ ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ ΜΙΣΣΙΗΜΟΥ ΤΖΙΕ ΚΑΛΥΠΤΕΙ ΤΟΝ Ο ΝΟΜΟΣ ΕΠΕΙΔΗ Ο ΓΕΝΙΚΟΣ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ ΒΑΡΚΕΤΑΙ ΝΑ ΚΑΜΕΙ ΤΟ ΚΑΘΗΚΟΝ ΤΟΥ.


ΣΕ ΠΟΙΟΝ ΝΑ ΑΠΕΥΘΥΝΘΕΙ Ο ΛΑΟΣ ΓΙΑ ΝΑ ΑΠΑΙΤΗΣΕΙ ΙΣΟΝΟΜΙΑ?

Κυριακή 1 Νοεμβρίου 2009

ΤΑΡΑΜ-ΤΑΤΑΤΑΜ!

 ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΑΠΟΨΗ... ΓΙΑ ΤΙΣ ΜΑΘΗΤΙΚΕΣ ΠΑΡΕΛΑΣΕΙΣ. ΑΠΟΡΩ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΠΟΥ ΟΥΔΕΠΟΤΕ ΕΜΦΑΝΙΣΤΗΚΕ ΑΥΤΗ Η ΑΛΛΗ ΑΠΟΨΗ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ, ΠΟΤΕ ΚΑΝΕΝΑΣ ΔΕΝ ΑΜΦΙΣΒΗΤΗΣΕ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΧΟΝΤΡΗ ΗΛΙΘΙΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΟΛΟΙ ΟΙ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΑ ΕΚΛΕΛΕΓΜΕΝΟΙ ΠΡΟΕΔΡΟΙ ΣΤΕΚΟΝΤΑΙ ΠΑΛΛΟΥΤΖΙ ΚΑΙ ΧΑΖΕΥΟΥΝ ΤΟΥΣ ΜΙΤΣΙΟΥΣ ΝΑ ΠΑΡΕΛΑΥΝΟΥΝ ΕΝΤΕΛΩΣ ΑΠΟΒΛΑΚΩΜΕΝΟΙ  ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΑΛΟΓΟ ΣΤΟ ΟΠΟΙΟ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΚΥΡΙΟΙ ΗΘΟΠΟΙΟΙ.




Ο Σύλλογος διδασκόντων του 1ου Πειραματικού Δ. Σ. Θεσσαλονίκης του ΠΤΔΕ του ΑΠΘ, με αφορμή την άνωθεν επιβολή συμμετοχής του σχολείου μας στην παρέλαση για δεύτερη συνεχή χρονιά, παρά τη διαφορετική μας άποψη, θεωρώντας ότι οι παρελάσεις δεν βρίσκουν ούτε καν στοιχειώδες έρεισμα σε οποιαδήποτε επιστημονική παιδαγωγική προσέγγιση και αντιβαίνουν κατάφωρα τις αρχές του σεβασμού της διαφορετικότητας, της ειρήνης και των ίσων δικαιωμάτων, που το σύγχρονο σχολείο καλείται να υπηρετήσει, αποφάσισε μέσα από τη δημοσιοποίηση αυτού του κειμένου να καταθέσει τις επιστημονικές- παιδαγωγικές του αντιρρήσεις σχετικά με το ρόλο των μαθητικών παρελάσεων συνολικά*.


Μικρό ιστορικό


Το μαθητικό συμπλήρωμα στις στρατιωτικές παρελάσεις ξεκίνησε στα χρόνια του Μεταξά, όταν η ομοιομορφία της εμφάνισης μαθητών και μαθητριών ήταν δεδομένη, ενώ η στρατιωτικοποίηση της νεολαίας (βλ. Ε.Ο.Ν.) ήταν βασικός στόχος του καθεστώτος. Από τότε οι μαθητικές παρελάσεις συνεχίζονται αδιάλειπτα καθοριζόμενες από ένα θολό νομοθετικό πλαίσιο -«προαιρετικά και με το ζόρι», παρά την καταδίκη της χώρας μας από το ευρωπαϊκό δικαστήριο ανθρωπίνων δικαιωμάτων για το θέμα της υποχρεωτικότητας της συμμετοχής μαθητών και εκπαιδευτικών σ΄ αυτές. Η μόνη περίοδος που τέθηκε ουσιαστικά ζήτημα κατάργησής τους ήταν αμέσως μετά τη χούντα. Όμως οι παρελάσεις έμειναν ανέγγιχτες από οποιαδήποτε απόπειρα «εκσυγχρονισμού» ακολούθησε και έτσι μέχρι σήμερα μαθητές και μαθήτριες συνεχίζουν να παίζουν τα στρατιωτάκια με τους εκπαιδευτικούς (και ιδίως τους/τις γυμναστές/τριες) σε ρόλο «επιλοχία».




Από τη σκοπιά της παιδαγωγικής


Προφανώς, η μαθητική παρέλαση (και μάλιστα στρατιωτικού τύπου) δεν αντέχει ούτε τη στοιχειώδη κριτική προσέγγιση από οποιαδήποτε σύγχρονη παιδαγωγική σκοπιά. Αφού όλα στην παρέλαση παραπέμπουν σε παιδαγωγικούς αρχαϊσμούς στρατιωτικού τύπου. Γι' αυτό και όλη η προετοιμασία είναι μια ξεκομμένη δράση στο χώρο του σχολείου. Συναντά τη χαρούμενη αποδοχή των μαθητών/τριών, μόνο γιατί γίνεται «έξω» και αντιμετωπίζεται με την ιλαρότητα ενός παιχνιδιού ρόλων. Έτσι όμως η «εγχάραξη» επιτυγχάνεται πολύ ευκολότερα, αφού οι «συνθήκες πρόσληψης» είναι σχεδόν ιδανικές (πολύ θα θέλαμε ένα μεγάλο μέρος της καθημερινής εκπαιδευτικής διαδικασίας να γίνεται «έξω» και με «παιχνιώδη» διδακτική προσέγγιση).




Όμως τι ακριβώς «εγχαράσσεται»;


α) Διαχωρισμός-διακρίσεις: αγόρια μπροστά, κορίτσια πίσω (ολοφάνερα σεξιστικό), αλλά και ψηλοί/ές μπροστά, κοντοί/ές πίσω (ολοφάνερα ακατανόητο) . Και κυρίως άξιοι/ες ξεχωριστά -η Ελλάδα της σημαίας-πληβείοι πίσω. Μάλιστα η εξάδα μόνο πηγαίνει συνήθως στη Δοξολογία και πάντα μπροστά- ξεκομμένη από τον υπόλοιπο μαθητικό όχλο. Εδώ, συναντάμε και το μεγάλο θέμα της απόρριψης των παιδιών με αναπηρίες. Η εγκύκλιος που επιτρέπει και τη συμμετοχή ανάπηρων στην πράξη περιορίζεται στους/ις σημαιοφόρους και αποτελεί καταφανώς επικοινωνιακό τρικ, που σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να γενικευτεί, αφού οι απαιτήσεις για τη συμμετοχή στα «παρελαύνοντα τμήματα» δεν σέβονται διόλου τις ιδιαίτερες δυσκολίες και ανάγκες αυτών των παιδιών.


β) Θηριοδαμαστικός παβλοφισμός: Όλοι/όλες περπατάμε με το ίδιο αφύσικο βήμα, μετά από πολύωρη, μάλιστα, εκγύμναση , που μετατρέπει το σχολείο σε τσίρκο. Για να μπορούμε να «στοιχιζόμαστε» βλέποντας μόνο το κεφάλι του μπροστινού μας και να «ζυγιζόμαστε» ρίχνοντας ματιές στο πλάι στο/στη διπλανό/ή μας και εντέλει να κινούμαστε σαν ρομποτάκια με το ρυθμό που επιβάλλει -παβλοφικά-η σφυρίχτρα ή το «ένα στο αριστερό».

γ) Αγελισμός - ομοιομορφία: συνδέεται με το προηγούμενο όσον αφορά στην κίνηση στο χώρο, αλλά επεκτείνεται και στην ενδυμασία. Την πιο ορατή προσπάθεια υποταγής του ατόμου στη μαζική ομοιομορφία του συνόλου. Τώρα τελευταία, μάλιστα, έχουμε σύνδεση του εθνικοσοσιαλιστικού αυτού κατάλοιπου με το θεσμό της χορηγίας. Συνήθως φροντιστήρια «χορηγούν» μέρος (φουλάρια, γιλέκα, μπερέδες κ.λ.π.) της ενδυμασίας.


δ) Υποβιβασμός του ελεύθερου πολίτη σε υποταγμένο «υπήκοο»: Από ποιο φεουδαρχικό χρονοντούλαπο άραγε βγαίνουν αυτοί οι «επίσημοι» που στέκονται κάθε φορά στην εξέδρα (δεσπότης, στρατηγός, νομάρχης -οι αρχές και εξουσίες του τόπου) επιθεωρώντας με βλοσυρό βλέμμα τους υπηκόους τους, καθώς αυτοί τους «αποδίδουν τιμές» (γιατί άραγε;) στρέφοντας την κεφαλή δεξιά (ενώ ταυτόχρονα κοιτάνε λοξά τη «στοίχισή» τους και ακόμα πιο λοξά τη «ζύγισή» τους);


ε) Κιτς και αισθητική κακογουστιά: Εκτός από τον τρόπο που κινούμαστε και τα ρούχα που φοράμε στην παρέλαση ακούμε και μουσική (δεν υπάρχει τελετουργία χωρίς μουσική υπόκρουση άλλωστε, εκτός από αυτές που απαιτούν πλήρη σιωπή). Και τι μουσική! Στρατιωτικά εμβατήρια (την κακοποίηση, δηλαδή, της όποιας συμφωνικής παράδοσης της Δύσης) που επενδύουν μουσικά κάποια άτεχνα στιχάκια εθνικιστικού κρεσέντου.


στ) Eθνικιστική μονοπολιτισμικότητα: Παρά τα ρητορικά φληναφήματα περί «σεβασμού των πολιτισμικών διαφορών» οι παρελάσεις αποτελούν έναν ακόμη μηχανισμό (τον πιο χοντροκομμένο, ίσως) για την επιβολή είτε της αφομοίωσης είτε της ρατσιστικής απόρριψης και του αποκλεισμού του «διαφορετικού» από την εκπαιδευτική διαδικασία. Οι «καθιερωμένες» πλέον αντιπαραθέσεις γύρω από το ζήτημα των αλλοδαπών σημαιοφόρων το αποδεικνύουν περίτρανα.


Συνοπτικά,
Η ολοκληρωτική νοοτροπία, ο αποκλεισμός και οι διακρίσεις, ο μιλιταρισμός, η ψυχολογία μαζικής πειθαρχίας και η αφομοίωση δεν έχουν προφανώς καμιά σχέση με την κατάκτηση της ιστορικής γνώσης και την κριτική προσέγγιση της συλλογικής μνήμης από τους/τις μαθητές/τριες.


Αν κάτι πρέπει να διδάσκονται τα παιδιά από τον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο είναι αυτό που χιλιάδες άνθρωποι διαδήλωναν στους δρόμους με τη λήξη του πολέμου:


"Ποτέ πια πόλεμος, ποτέ πια φασισμός στη γη"


Κι αυτό φυσικά δε μπορεί να γίνει μέσα από την παρέλαση, το αντίθετο μάλιστα.


*Το εποπτικό συμβούλιο των Πειραματικών Δημοτικών Σχολείων του ΠΤΔΕ-ΑΠΘ υποστηρίζει
ομόφωνα την απόφαση του συλλόγου διδασκόντων του 1ου Πειραματικού Δημοτικού Σχολείου του ΠΤΔΕ-ΑΠΘ για τις παρελάσεις, θεωρώντας τις παρελάσεις ως συντηρητικά ιδεολογικά σύμβολα και αναχρονιστικές πρακτικές που αντιτίθενται στην υπόσχεση της Παιδαγωγικής ως επιστήμης της εκπαίδευσης για ένα ανθρώπινο και δημοκρατικό σχολείο για όλα τα παιδιά, που προετοιμάζει το δημιουργικό, κοινωνικό, ικανό για συνεργασία και ολόπλευρα ολοκληρωμένο άνθρωπο.


Το εποπτικό συμβούλιο

Τάσος Λιάμπας Λέκτορας, Αθανάσιος Αϊδίνης Επίκουρος καθηγητής, Έφη Παπαδημητρίου Λέκτορας